ขอซอกเพียงเล็กๆ โปรโมทร้านน้อยๆ

ขอซอกเพียงเล็กๆ โปรโมทร้านน้อยๆ

ธ สถิตใน ดวงใจ ไทยทั้งผอง

ธ สถิตใน ดวงใจ ไทยทั้งผอง

คืนที่ฟ้าไร้ดาว..

คืนที่ฟ้าไร้ดาว..

บันทึกไม่ลับ ฉบับหัวหิน

บันทึกไม่ลับ ฉบับหัวหิน

หลบตะวัน..วันฟ้าสาง

หลบตะวัน..วันฟ้าสาง

พี่ชายเก็บมาฝากจาก ใต้น้ำ

พี่ชายเก็บมาฝากจาก ใต้น้ำ

ชะโงกทัวร์ โหด มันส์ ฮา ที่ซาปา-ฮานอย

ชะโงกทัวร์ โหด มันส์ ฮา ที่ซาปา-ฮานอย งง???? ก่อนอื่นขออธิบายศัพท์แสลง ชะโงกทัวร์ก่อนนะคะ ที่มาที่ไปคือ เรามีเวลาน้อยมากสำหรับทัวร์ครั้งนี้ ทั้งสภาพอากาศก็ไม่ค่อยเป็นใจเท่าไรนัก ดังนั้นเพื่อให้ได้ปริมาณสถานที่ท่องเที่ยวมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จึงเพียงแค่เข้าไปเดินชม ถ่ายรูป ไม่ได้เจาะลึกเบื้องหลังเท่าใดนัก จึงเรียกว่า ชะโงกทัวร์ แต่มีบางที่แค่เพียบชำเลืองทัวร์ 55555

ขออภัยท่านอาจารย์ภาษาไทยทั้งหลาย รวม

ถึง ท่าน บก.ด้วยนะคะ ที่ใช่ศัพท์เหล่านี้ในการเขียนเรื่อง (แบบว่า อุปมาอุปมัยให้เห็นภาพน่ะค่ะ)

ทริปนี้บินแบบประหยัดสุดๆ กับแอร์เอเชีย นางฟ้าประจำเครื่องปีกแดง แจ้งสภาพดินฟ้าอากาศ ที่ Tgang กลัวที่สุด(คือความหนาว) ให้ทราบว่า 15 องศาค่ะ แย่แล้ว..แต่เพื่อนร่วมทางก็ปลอบใจกันไปว่าสภาพอากาศที่นั่นแปรปรวนอยู่เสมอ บางทีลงเครื่องไปอาจจะร้อนตับแตกก็ได้.. ปรากฏว่าอากาศแปรปรวนจริงๆค่ะ แต่ไม่ใช่ ร้อน ปรากฏว่า ทั้งหนาว ทั้งฝนตก..เฮ่อ ความโหด ของการเดินทางทริปนี้จึงเริ่มขึ้น..

ช่วงระหว่างการเดินทาง T.GAng เล่าถึงเหตุการณ์ในเอ็นทรีก่อนให้เพื่อนร่วมทางฟังถึงการโดน แท็กซี่ชาวเวียดนามหลอก พาไปเช็คอินโรงแรมที่เราไม่ได้จองไว้ เพื่อชาร์ท ค่า ทัวร์ แต่พวกเราแก้ปัญหาโดยการให้ทางโรงแรมส่งแท็กซี่มารับ..ปรากฏว่าพอไปถึงหน้าโรงแรม..ไม่ใช่ ชื่อโรงแรมที่เราจองไว้ เรื่องราวที่เพิ่งเล่าจบไปไม่ทันถึงนาทีก็ผลุดขึ้น..นี่ฉันโดนด้วยหรือนี่..ทั้งแก๊งค์มองหน้ากันไปมา เอายังไงดีล่ะ..ตัดสินใจโทรหา เอเย่นที่รับจอง ปรากฏว่าเขามารับเราด้วยตัวเอง อยู่ที่หน้าโรงแรมดังกล่าว แล้วแจ้งเราให้ทราบว่า เป็นโรงแรมในเครือเดียวกัน และแจกนามบัตรให้เราเพื่อความสบายใจ..(แต่เราก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดี) อีกทั้งต่อมาพนักงานโรงแรมขอพาสปอร์ตเพื่อกรอกข้อมูลและยังไม่มีทีท่าว่าจะกรอกเสร็จ บอกให้เราไปเดินเที่ยวกันก่อนกลับมาค่อยคืนพาสปอร์ต..ยิ่งกังวลไปกันใหญ่เลย แต่ก็ทำใจดีสู้เสือ นำสัมพาระขึ้นไปเก็บยังห้องพักและออกเดินชมบรรยากาศฮานอย ท่ามกลางสายฝนปรอยๆ บางๆ ..โชคดีที่เราไม่ได้ถูกหลอก เป็นแค่ความบังเอิญ ที่เรื่องราวที่เพิ่งเล่าจบ และกิติศัพท์อันเลื่องลือในด้านนี้ ทำให้เรากังวลมาก แต่โรงแรมนั้นเป็นในเครือเดียวกันจริงๆ ..เฮ่อ รอดตัวไป...

กองทัพต้องเดินด้วยท้อง เราจึงเริ่มจากเดินหาอาหารแนะนำ(ซึ่งผ่านการรีวิวมาเป็นอย่างดีจากผู้เชี่ยวชาญด้านอาหาร ของเราเอง) ไปกินบุ๋นฉ่า (Bun Cha) ซึ่งชื่อร้านอ่านไม่ออก (ไม่มีภาษาอังกฤษอ่ะค่ะ แต่เดี๋ยวดูรูปหน้าร้านนะคะ confirm อร่อย ) ซึ่งพออาหารมาเสริฟเราตกใจกันมาก คนเวียดนามกินกันเยอะขนาดนี้เชียวหรือ เต็มโต๊ะไปหมดเลย..ซึ่งประกอบด้วย เส้นขนมจีนจานใหญ่ๆ สองจาน น้ำซุป ที่มีทั้งหมูชิ้นลักษณะคล้ายๆ เบค่อนย่าง หมูสับบดย่างลอยหน้า ด้านล่างเป็นมะละกอดอง เครื่องปรุงมีเพียง พริกซอยกับกระเทียบสับ ผักสนจานใหญ่ๆ มะละกอดอง น่าจะใช้เป็นรีฟิว สำหรับเติมในถ้วยน้ำซุป นอกจากนี้สิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับอาหารชุดของเวียดนามคือ ปอเปี๊ยะ มื้อนี้หมดไปเป็นแสน (ดอง อ่ะ ฟังดูเศรษฐีเชียว อิอิอิ) แต่อร่อยสมคำร่ำลือ จากนั้นก็เริ่มเดินชมเมือง และเดินหาทริปท่องเที่ยวในวันพรุ่งนี้ซึ่งเรามีกำหนดการจะเดินทางไปซาปาในตอนค่ำ ดังนั้น ช่วงกลางวันต้องหาทริปที่เหมาะสม..

เมื่อเสร็จภาระกิจในการกิน ก็เริ่มเดินชมความวุ่นวาย เอ้ยย ความงามรอบๆทะเลสาปของเมืองฮานอย ทะเลสาบคืนดาบ ซึ่งที่นี่มี วัดเนินหยก ก่อนอื่นเราแวะจองตั๋วการแสดงหุ่นกระบอกน้ำ ซึ่งแสดงถึงเรื่องราววิถีชีวิตและความเป็นอยู่ของชาวเวียดนามและคติคำสอนที่แฝงอยู่ในการแสดง จากนั้นค่อยเริ่มเดินถ่ายรูปสะพานแดงอันเป็นสัญลักษณ์ว่า มาถึงฮานอยแล้วนะ

ฮานอยเป็นเมืองที่มีการจราจรที่วุ่ยวายมาก แต่ก็แปลก ไม่เคยเห็นว่ามีอุบัติเหตุใดๆ เกิดขึ้นเลย เป็นเมืองที่เต็มไปด้วยเสียงแตรดังมาก..(จน T.Gang คุยกับเพื่อนว่าสงสัยเวลาต่อทะเบียนรถถ้ารถคันไหนแตรไม่ดังต้องตรวจสภาพไม่ผ่านแน่ๆเลย5555++) มีทั้งรถยนต์ รถจักรยานยนต์และจักรยานที่มีของเต็มท้าย ที่ยอดเยี่ยมจนน่าชื่นชมคือสามารถสั่งของได้เต็มท้ายจักรยานทั้งในแนวสูงและแนวราบ บางคนขนท่อที่ยาวประมาณ3 เมตร ได้ด้วยรถจักรยานที่ไม่มีคนซ้อน ขี่เอง แบกเอง

หลังจากเข้าไปถ่ายรูปที่วันเนินหยกจนหนำใจ เราก็หากาแฟดื่มสักหน่อย เจ้าแม่อาหารเราก็เสนอร้านมาเลยทีเดียว เพราะเธอได้จดไว้ในรายการสถานที่ต้องไปเรียบร้อย..ตามด้วยไปดูหุ่นกระบอกน้ำ ซึ่งเป็นการแสดงที่น่าดูมากทีเดียว แม้จะไม่อลังการ เท่าการแสดงหุ่นบ้านเรา แต่เห็นได้ถึงความพยายามมากมาย เพราะคนที่เชิดหุ่นต้องยืนอยู่ในน้ำตลอดการแสดงและไม่ทราบว่าบังคับหุ่นด้วยวิธีใด เพราะมองดูแล้วยากมากเนื่องจากคนเชิดยืนอยู่หลังม่านและยื่นเพียงไม้ไผ่ออกมาบังคับหุ่นเท่านั้น...

จบจากชมการแสดงที่ประทับใจมาก(แต่มีแอบหลับนิดหน่อย อิอิอิ) ก็เดินชมเมืองบริเวณใกล้เคียงรวมถึงเลยไปส่งโปสการ์ดที่ไปรษณีย์ จากนั้นก็เรียกแท็กซี่ไป วิหารวรรณกรรมวันเหมียว หรือ ที่เรียกกันว่า วัดจอหงวน ก็เดินชมภายในพร้อมถ่ายรูป..”ชะโงกทัวร์ เช่นเดิม” คือใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง ที่นี่ แม่ค้าพ่อค้าดูหน้าแล้วก็พูดไทยใส่เราซะงั้น..3 ตัวร้อย...เสื้อ..หลังจากนั้นก็เริ่มเดินตามแผนที่ ไปรอบๆ เมืองฮานอย..ตกเย็นเริ่มหิวอีกครั้ง ถามพนักงานที่รร.ได้ความว่า มีร้านอร่อยให้เดินหาอีกแล้ว...แผนที่ 1 แผ่น เดินหาร้าน... เดินหลงไปมาเล็กน้อยตามระเบียบจากนั้นก็มาเจอร้านอยู่ตรงหัวมุมถนน คนเยอะมาก อาหารก็หลากหลาย เราก็สั่งกันตามวิธีของเรา คือ ชี้เอาแบบโต๊ะข้างๆ..มองเห็นอะไรน่าสนใจก็ชี้ เมื่ออิ่มก็ต้องย่อย ด้วยการช็อปปิ้ง Night Market ซึ่งเป็นตลาดนัดของคนฮานอย คล้ายๆ กับตลาดนัดบ้านเรานั่นเอง..จบวันแรกด้วยความเหนื่อยอ่อน นอนหลับสบาย...

วันที่สอง หลังจากรับประทานอาหารเช้าที่ โรงแรม ก็เตรียมตัวลุย เก็บสถานที่สำคัญที่เหลือ คือ จัตุรัสบาดิ่งห์ สุสานโฮจิมินห์ เนื่องจากเมื่อวานสถานที่ดังกล่าวไม่เปิดให้ชม เราจึงเลือกที่จะไปเป็นที่แรก ไกด์นำเราไปชมสุสานลุงโฮ อันเป็นที่เคารพรักของชาวเวียดนาม ไกด์หนุ่มชาวเวียดนาม ซึ่งมีเลือดรักชาติแรงมาก เล่าถึงที่มาที่ไปของสุสานและประวัติของลุงโฮของพวกเขาให้ฟังอย่างออกรสชาด โดยไม่ยอมให้พวกเราเบนความสนใจไปทางอื่นเด็ดขาด จะถ่ายรูปหรือเที่ยวชมสถานที่ก็ต้องรอให้เล่าจบก่อน..แบบว่า ทำให้ที่ได้ดีไม่มีที่ติเชียวล่ะ จากนั้นก็พาไปชมวัดเจดีย์เสาร์เดียว ก่อนที่จะไปล่องเรือแจวชมวิวทิวทัศน์ชมบรรยากาศของท้องทุ่งซึ่งสองข้างทางโอบล้อมด้วยภูเขาหินปูน ที่รู้จักกันในนาม ฮาลองบก ชมทิวทัศน์อันงดงามของทุ่งนาข้าว ลำน้ำที่ใสสะอาด บรรยากาศแบบโรแมนติก ล่องเรือลอดถ้ำ... ระหว่างทางที่นั่งรถไปที่แม่น้ำเพื่อล่องเรือนั้น ไกด์หนุ่มบอกเราว่าเป็นสถานที่ที่ amazing มาก..เราก็หันมาเม้าท์กันเป็นภาษาไทยว่า ที่เมืองไทยก็มีเยอะที่บอกว่าamazing แต่พอไปถึงไม่เห็นมีอะไรเลย...หวังว่าคงไม่เป็นอย่างนั้น...

พอได้ไปดื่มด่ำบรรยากาศ อืมม amazing จริงๆ ค่ะ เริ่มตั้งแต่ท่าแจวเรือ "โดยใช้เท้า" ตอนแรก T.GAng คิดว่า คนพิการ ต้องทำมาหากิน(ดราม่ามาเลยทีเดียว) ปรากฏว่าผ่านไปไม่นาน ทำไมพิการเยอะจัง??? ไม่ใช่ค่ะ แค่เมื่อย เลยใช้เท้าพาย..ทำได้ไง???? amazing สุดๆๆๆๆๆ

กลับมาถึงที่พักประมาณ หกโมงครึ่ง หาอาหารอีกมื้อด้วยคำแนะนำของบริกรโรงแรมคนเดิม ด้วยวิธีการชี้จากโต๊ะข้างๆ เช่นเดิม อันนี้เป็นเฝอไก่.. หลังจากอิ่มหนำสำราญก็รอรถมารับเพื่อไปสถานีรถไฟ คืนนี้เราจะเดินทางไป ซาปาเมืองแห่งขุนเขาและเมฆหมอก... เช้าที่แสนจะหนาวเหน็บที่ซาปา สวยงาม แบบเหนือคำบรรยาย..กลางหุบเขามีทุ่งนาขั้นบันได แทรกไปด้วยกะท่อมเล็กๆ เหมือนในภาพฝัน หมอกขาวปกคลุมเป็นระยะ ..สวรรค์อยู่ตรงหน้านี่เอง...

หลังจากรับประทานอาหารเช้ามื้อแรกที่โรงแรม เรามีนัด trekking อีก 3 กิโลเมตร เดินทางไปยังหมู่บ้านชาวเขา TaVan village และ Cat Cat village โดยมีไกด์ชาวเขารวมถึงชาวเขาที่เดินประกบเราและพร้อมที่จะขายของได้ทุกเมื่อ(อันนี้แล้วแต่ความใจแข็งของท่าน) เหนื่อยแต่ความสวยงามข้างหน้าทำให้เราต้องดั้นด้นไปให้ถึง...น้ำตกคือจุดสิ้นสุดของการ trekking วันนี้ ตามเส้นทางที่ผ่าน มีทั้ง ความงามของทิวทัศน์ วิถีชาวบ้าน บ้างก็กำลังปรับพื้นที่เพื่อทำนาขั้นบันไดที่เรามองดูแล้วยากมาก กว่าจะขุดตักปรับหน้าดินให้ได้ระดับในแนวราบ ซึ่งดินที่ถูกตัดออกก็นำมาใส่ถุงปุ๋ย เพื่อเป็นแนวกันน้ำ อื่ม..เขาทำอย่างนี้นี่เองจึงได้ทุ่งนาขั้นบันไดที่มีประโยชน์และสวยงาม เหนื่อยมาก..จนเดินต่อไม่ไหวแล้ว..ขากลับขออนุญาตนั่งมอไซด์รับจ้าง เพื่ออุดหนุนชาวเขาหน่อยนะ (หลังจากไม่ยอมซื้อของฝากที่เดินตื้อตลอดเส้นทาง) กลับถึงที่พัก รับประทานอาหารเที่ยง..แต่บ่ายนี้เราจะเช่ามอเตอร์ไซด์ไปเที่ยวอีกแล้ว..เอามันส์....

ลัดเลาะรอบเมือง และรอบทะเลสาป..จากนั้นเดินขึ้นไปยังจุดชมวิว เขาฮามรอง ที่สูงมากมองเห็นวิวได้ทั้งเมืองเลยทีเดียว ระหว่างทางเดินขึ้นเขาก็จะผ่านที่จัดสไตล์ยุโรป ดอกไม้เมืองหนาวเต็มไปหมด สวยระรานตา แต่ก็เล่นเอาเหนื่อยที่สุดกว่าจะปีนถึงยอดเขา...

กลับลงมาฉลองวันเกิดที่โรงแรมด้วยเบียร์ ฮานอย 1 ขวด..แค่นี้ก็หรูแล้วในต่างแดนที่แสนจะเหนื่อยล้าจากการเดินทางอันแสนทรหดทั้งวัน..

เช้าวันใหม่ตื่นขึ้นมาหวังจะดูพระอาทิตย์ขึ้นที่สวยงาม..แต่เปล่าเลย เมืองทั้งเมืองเต็มไปด้วยหมอกหนาปกคลุม..ซึ่งกำหนดการ trekking วันนี้คือเดินไปหมู่บ้านชาวเขาอีก 12 กิโลเมตร..ไม่ไหวนะคะ ขอเช่ามอเตอร์ไซด์อีกหนึ่งวันก็แล้วกัน...ดูจากสภาพอากาศภายนอก รองเท้าบู๊ท เสื้อกันฝน ผ้าพันคอ หมวก เสื้อกันหนาว ถุงมือ ถุงเท้า...จัดชุดใหญ่เลย พร้อมลุย!!!

หมอกหนามากจนมองแทบไม่เห็นทาง ถ่ายรูปก็ไม่ได้ แต่ก็ดั้นด้นตามเขาไปจนถึงกลางหมู่บ้านชาวเขาแห่งหนึ่ง..ไม่ไหวแล้วค่ะ ถุงมือเปียกหมด หน้าชา ไปก็ไม่ได้เห็นอะไรเพิ่มเติมแน่นอน..คิดได้ดังนั้นจึงหันหัวรถกลับ..มาอะไรกินดีกว่า.. ขับรถเที่ยวในเมือง มองหาร้านอาหารที่น่าสนใจ..ไปเจออีกแล้ว..อาหารเที่ยง เป็นหมูพันผักเสียบไม้ย่าง มีทั้งหมูพันผัก พันเห็น และหมูย่างสไตล์เวียดนาม พร้อมน้ำจิ้มรสเด็ด(ผงชูรส+มะนาว+น้ำปลา) นอกจากนั้นก็มองโต๊ะข้างๆ แล้วชี้ ”เอาแบบนี้” สั่งอาหารเช่นนี้ตลอดทริป...

เย็นนี้เราก็จะเดินทางกลับไปยังฮานอย เพื่อบินกลับประเทศไทยแล้ว สรุปว่าทริปนี้ เราได้ครบรสมาก ทั้ง เครื่องบิน รถยนต์ เรือแจว รถบัส รถเก๋ง รถตู้ รถไฟ มอเตอร์ไซด์ มีเรื่อง มันส์ๆฮาๆ อีกเยอะมาก เดี๋ยวมีเวลาว่างๆ เจอะรายละเอียดในฟังแบบฮาๆ..แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้คิดถึงอาหารไทยที่ซู้ดดดด