การเดินทางสู่ความทรงจำ

ความทรงจำที่อยากรำลึกถึง...จากครั้งแล้วครั้งเล่าที่พลาดจากทริป ”รำลึกความหลังเขาแผงม้า”..ในที่สุดวันนี้ก็มีขึ้นมาจริงๆ จนได้..แม้จะไม่เป็นไปตามที่วางแผนไว้ตั้งแต่ต้น..

กล่าวคือ จาก “รำลึกความหลังเขาแผงม้า” ที่หวังเพียงอยากรวมเพื่อน ที่เคยมีความหลังร่วมกัน ทำกิจกรรมร่วมกัน ณ สถานที่เดียวกัน และวันเวลาเดียวกัน แต่ด้วย ภัยธรรมชาติทำให้ต้องเลื่อนระยะเวลาออกไป จาก 22-24 ตค. เป็น 19-21 พย. และแล้วก็มาถึง 27-28 พย. ซึ่งทุกคนบอกว่า อยากรำลึกกิจกรรมที่เราได้เคยทำร่วมกันด้วย..จัดปายยยยย

การเดินทางเริ่มต้นในคืนวันศุกร์ที่ 26 พย. 53 นัดเจอกันที่ หน่วยพิทักษ์ป่า อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ ที่ 4คลองปลากั้ง เพื่อนๆ จาก กทม.และสีคิ้ว กลุ่มแรกเดินทางไปถึงช่วงหัวค่ำ และมีรายงานทางโทรศัพท์แจ้งมาอย่างเร่งด่วน “ที่นี่หนามมากกกกก” สิ่งที่ คนเดินทางไปทีหลังต้องทำคือ ค้นกางเกงขาสั้นเสื้อยืดบางๆ ออกจากกระเป๋าให้หมด เปลี่ยนมาเป็นเสื้อตัวหนาๆ กางเกงขายาวถุงเท้า และผ้าห่ม...

ออกเดินทางจากอำเภอศรีราชามุ่งหน้าไปวังน้ำเขียว ด้วยความตื่นเต้น ที่จะได้เจอหน้าเพื่อนๆ หลังจาก 15 ปีผ่านไป...เมื่อเดินทางไปถึงแยกศาลเจ้าพ่อ ที่พวกเราเคย เดินเท้า บนถนนที่ลาดยางเพียง 1 กม. ความเปลี่ยนแปลงต่างๆ ในคืนนี้สร้างความประทับใจให้เพื่อนๆ เป็นอย่างมาก..ในขณะที่ T.GAng เป็นผู้บรรยายหลักอย่างเป็นทางการ (เนื่องจากกว่าจะถึงวันนี้มาสำรวจหลายรอบแล้ว)

ชี้ชวนกันชมนกชมไม้ในยามดึก..(ไม่เห็นนกหรอก เห็นแต่เงาไม้กับแสงไฟ..ที่ไม่ใช่แสงดาว) บรรยากกาศของคำว่าผาเหยียบดาวในค่ำคืนของเขาแผงม้า..ไม่มีอีกแล้ว..เหลือแต่สิ่งที่ T.GAng เรียกว่า ผาเหยียบไฟ(ไฟแสงสี)

เดินทางถึงจุดหมายเวลา ตีสอง..แน่นอนที่สุด ตัวป่วนอย่าง T.Gang ต้องปลุกเพื่อนๆ !!!! ตื่นๆๆๆๆๆ.... เพื่อนสาวและเพื่อนหนุ่มซึ่งอดีต ท่านประธานนักศึกษา เทคโนโคราช ออกมาต้อนรับเพื่อนๆ ได้อย่างอบอุ่น..พร้อมกางเต๊นท์ให้ในเวลาตีสอง..น่ารักสุดๆ..

แต่ลูกชายสุดที่รักของเพื่อน เกิดไม่คุ้นเคยกับการนอนเต๊นท์..สรุปคือพวกเราต้องนั่งเฝ้าทั้งคืน..ถือโอกาสนี้ซักถามชีวิตความเป็นมาเป็นไปของแต่ละคน รวมถึงการรอคอย..แบบอ้อล้อ..รอเธอ..สำหรับบุคคลที่กำลังเดินทางมาเป็นกลุ่มต่อไป...

รุ่งเช้าวันหนึ่งแจ่มใส..(แต่เรายังได้นอนกันเลย) วันนี้เรามีนัดกับพี่ตุ๊กตา พี่สาวคนสวยที่จะพาเราลุยป่า ขึ้นเขาตำแยเพื่อกราบปู่อินทร์ ..ต้องรีบล้างหน้าแปรงฟันกันแล้วนะคะเพื่อนๆ ..ส่วน T.Gang ก็เดินเก็บภาพบรรยากาศยามเช้ามาฝาก ชาวโอเคฯ(อิอิอิ)

..เดินไปก็ป่วน ตามเต๊นท์น้องๆ ไป...ได้รับเสียงสรรเสริญแต่เช้าตามสไตล์ “โห!!! พี่..พวกหนูไม่ได้นอนเลย (ด้วยความคิดถึงกันของพี่ๆ นั่งเม้าท์ ข้างเต๊นท์น้อง) ช่วยไม่ได้..ที่กางเต๊นท์มีตั้งเยอะพวกแกมากางตรงนี้เอง..อิอิอิ..พี่ๆ มักถูกเสมอ...

เรานัดเจอกันเพื่อรวมพลกับเพื่อนๆ อีกกลุ่มที่เพิ่งมาถึง ที่ปั๊มน้ำมันเพียว ปักธงชัย (ระหว่างทาง เพื่อนๆ ที่ไปถึงก่อนก็โทรตามตลอดทาง มาสาย..จะไม่ให้สายได้อย่างไร เราคนนำทางถูกส่งตัวมาขึ้นรถเพื่อนเปิ้ล..ซึ่งเพื่อนเปิ้ลขับรถด้วยความระมัดระวังมากกกก 80 กม./ชม.

เมื่อมากันครบก็สตาร์ท...แวะจอดรถไว้ที่บ้านสวนของปู่ เพื่อน เปลี่ยนถ่ายเอารถกระบะและรถจี๊ปน้อยพี่ตุ๊กตา ขึ้นไปเพียงสองคน เนื่องจากหนทางยาวไกล ทุลักทุเล ลำบากมาก แต่เราก็ดั้นด้น..ความโหด มันส์ ฮา..ทั้งเส้นทาง และเพื่อนร่วมทางสร้างความประทับใจไม่รู้ลืม (สมกับที่รอคอยมาเป็นเวลานาน)

ถึงที่หมาย..เราได้กราบไหว้และได้พูดคุยกับปู่อินทร์ ผู้โด่งดัง แห่งเขาตำแย..และสัมผัสกับธรรมชาติบนเขา ที่น่าตื่นตาตื่นใจ..รับพรและคำแนะนำดีดี จากปู่เสร็จสรรพเรียบร้อย ก็ถึงเวลาเดินทางกลับ เพื่อไปรำลึกเขาแผงม้าของเราซะที....

เส้นทางขึ้นเขาเป็นถนนเปลือย เล็ก รถไม่สามารถสวนกันได้..มีรถสวนมาสักคนต้องถอยหาที่เบียดแถวข้างป่า..ชมธรรมชาติ ปากก็ร้องเพลงมาร์ชชมรม..สักพัก...เสียงต้องเงียบลงเนื่องจากล้อรถไม่สามารถหมุนต่อไปได้..รถติดทราย!!!!...ร่วมแรงร่วมใจครับพี่น้อง..เข็น..เข็นอย่างไรก็ไม่ประสบความสำเร็จ หนุนหินก็แล้ว ขย่มท้ายก็แล้ว..ท้ายที่สุด..โทรตามคนหน้าเพื่อส่งรถไถมาลาก..แต่ก่อนรถไถจะมา..ความสามัคคีและสติปัญญาก็เกิดผล..เราใช้แม่แรงยกล้อ โดยมีท่านประธานโอ๋ ทำหน้าที่ได้ดีเช่นเดิม โกยทราย..และสมาชิกทั้งหลายร่วมแรงร่วมใจคนละไม้ละมือหาก้อนหิน ก้านมะพร้ามเพื่อมารองล้อ...ในที่สุด...เย่ๆๆๆๆๆ..สำเร็จ..ไปต่อได้...

ขับมาอีกระยะก็เจอรถติดหล่ม..แต่โชคดี รถไถคันที่พี่ตุ๊กตาเรียกมาช่วยเรา..ได้ทำหน้าที่ช่วยรถคันหน้าเรียบร้อย แต่เราก็ยังไม่ไว้วางใจถนนบริเวณนั้นอยู่ดี..คิดได้ดังนั้นโชเฟอร์หนุ่มก็เหยียบคันเร่งสุดฝีเท้า..เป็นผลให้คนน่ารักๆ ที่นั่งกระบะท้ายอย่างพวกเราล้มกลิ้งกันไม่เป็นท่า...เสียงร้องแบบ มันส์และฮา กับเส้นทางหฤโหด..ดังไม่ขาดสาย...

กลับลงมาอย่างปลอดภัย..ก็พากันหาอาหารมื้อแรกของวันนั้นในเวลาประมาณบ่ายสองโมง “ปลาเผาเขาสลักได” คือที่ที่ถูกเลือกอีกแล้วครับท่าน..คราวนี้ T.Gang ก็ได้นั่งรถซึ่งเป็นคันนำทางอีกแล้ว ครั้งนี้จิ๊ปน้อยพี่ตุ๊กตา..คนหลังแซงแล้วปาดอีก..ก็ไม่มีประโยชน์..รถนำทาง..ขับได้ 80 กม./ชม. เช่นเดิม..สงสัยดวงเราต้องเอ้อละเหยลอยชาย!!!

แวะชื้ออาหารการกินบริเวณตลาดไทยสามัคคี..จากนั้นก็ รำลึกความหลังเขาแผงม้า..ก่อนจะเดินทางกลับที่พัก ที่ คลองปลากั้ง..และร่วม “ค่ายเด็กรักษ์ป่า” ตามเจตนารมย์ที่สอง” ต่อไป บรรยากาศค่ายติดตามได้ใน รอยยิ้มเด็ก..สู่ป่า..เข้าหาธรรมชาติ

ขากลับสิ่งที่ลืมไม่ได้สำหรับพวกเรา คือการแวะเยือน"สวนลุงโชค" เพื่อไหว้ ลุงโชค เจ้าของสวน ผู้ซึ่งเป็นที่มาแห่งต้นกำเนิด ชมรมอนุรักษ์เทคโนโคราช ของเรา...

ทันทีที่รถจอดกลางลาน มีสาวสวยออกมาต้อนรับด้วยหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส เมื่อเราถามหาลุงโชค เธอบอกว่า เข้าสวนค่ะ รอสักครู่..พวกเราไม่รีรอเลย..บอกน้องสาวคนสวยว่า ตรงไหนจ๊ะไกลมั้ย พี่ไปตามเองได้หรือเปล่า...น้องมองหน้าแบบงงๆ เล็กน้อยก็ชี้มือไปยัง ป่าไผ่ไกลโพ้นด้านใน....

ป่าไผ่ และสวนต้นไม้นานาพรรณ เดินตามทางไปเรื่อย แล้วฉันจะไปตามหาลุงโชคได้ที่ไหนเนี่ย...ว่าเลยตัดสินใจตะโกน...แต่ไม่เป็นผล..

สักครึ่งชั๋วโมงถัดมา น้องขี่จักรยานมาตาม "ลุงโชคมาแล้วค่ะพี่..อ้อมมาจากสวนอีกด้าน รออยู่ที่ศาลา"..

เมื่อพวกเราเข้าไปถึง ถามก่อนเลย "พี่โชคจำหนูได้มัั้ยคะ.." แกทำหน้างง เช่นเดิม.." เราสองคนคือเด็กผู้หญิงเซอร์ๆ ที่ไปป่วน บนแผงม้าสมัยก่อนงัยคะ.."อ๋อ"..แล้วแกก็เริ่มจ้องหน้า..หาความคุ้นเคย...

จากนั้นเราก็พูดคุยถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ ถามถึงคนนั้นคนนี้ ที่เคยรู้จักร่วมกัน ลุงโชคมีแง่มุมดีดี ในการดำเนินชีวิต แนะนำพวกเรามากมาย รวมถึงการทำเกษตรแนวใหม่...แต่ก็นั่นแหล่ะนะ เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ..ถึงเวลาที่เราต้องกลับกันแล้ว "โอกาสหน้าเราจะมาพักที่นี่ เพื่อจะมีเวลาคุยเรื่องราวมากมายกับพี่โชคอีก" พร้อมกับมีของที่ระลึกไปมอบให้ลุงโชคด้วย..(ไม่ต้องแปลกใจสำหรับสรรพนามที่เราใช้เรียกคุณ โชคดี ปรโลกานนท์ หรือ พี่โชคของพวกเรา ซึ่งปัจจุบัน กลายเป็นลุงโชคของทุกๆคน ที่เข้าไปเยือนสวนลุงโชค)

อันนี้ของแถมก่อนเดินทางกลับ...